We vertrekken met goed weer, het is nog redelijk koel. Ar heeft gister de fietsen wat onderhoud gegeven en gesmeerd en alle bouten en schroeven even aangedraaid.
Het fietst weer soepel en zo gaan de eerste 20 kilometer best wel vlot. Hopelijk kunnen we inderdaad een gedeelte van de volgende etappe doen. Dan begint het weer wat om te slaan; het wordt donker en de eerste druppels vallen. Het ziet er onheilspellend uit en we gaan maar meteen ergens schuilen onder een dak van een soort bouwmarkt. Het is een grote open loods waar een stenen tafeltje voor staat. We gaan an het tafeltje zitten en het gezin wat de bouwmarkt runt schuift ook aan. Inmiddels begint het al harder te regenen en komt “oma” aan met een zakje waarin een soort kleine gefrituurde oliebolletjes zitten. We worden uitgenodigd om daar ook van de proeven en ze smaken heerlijk. Een soort gefrituurde banaan met een fruitig donkerpaarse vulling. We komen er niet achter wat dat is. Inmiddels komt het met bakken uit de lucht; een complete wolkbreuk! Gelukkig zitten wij droog..We zitten er ruim een half uur en dan is het ergste achter de rug en stappen wij weer op de fiets. Het miezert nog wat maar na een half uur is het droog en is ook de weg al weer droog. We hebben de etappe van vandaag erop zitten en na 11 km komt er een guesthouse en na 38 komt er nog een. Bij het eerste is het nog erg vroeg en dat is in een hele kleine stoffige plaats zonder restaurant of iets dergelijks. We gaan voor de tweede...We drinken onderweg nog iets bij een café/restaurant De mevrouw zit TV te kijken en we komen waarschijnlijk net onder the bold en the beautifull of zo iets dergelijk, in iedergeval haar favoriete soap, want ze reageert nauwelijks op onze komst. We mogen zelf wat uit de koelkast pakken en ze blijft tv kijken. Ar zegt nog dat haar haar zo leuk geblondeerd is en vraagt belangstellend of ze dat zelf zo verzonnen heeft, maar ze reageert nergens op. Haar ogen strak op de tv gericht. Op de vloer houdt ze een schildpad aan een touwtje, het is een zielig gezicht. Dan wil ik afrekenen en sta eerst een minuut te wachten voor haar, ik zwaai wat met mijn portemonee en dan klapt ze drie keer snel en redelijk geïrriteerd, in haar handen. En dat betekend. 30000 kip, 3 euro. Achter haar staan wat glazen flessen met kruiden en olie erin en een tapkraantje. Tot mijn stomme verbazing zit in een van die flessen een paar grote salamanders......we gaan weer verder, op naar het in de gids genoemde tweede guesthouse. Dat blijkt helemaal niets te zijn. Er is een restaurantje en een meubelmakerij, met prachtig gemaakte meubels, maar van slaapplek is geen sprake. Oeps,...dan moeten we dus door: ik kijk op booking.com en daar zie ik niets in de omgeving. De navigatie app geeft ook overnachtingsmogelijkheden aan. Ik zie er zelfs twee:; de eerste is 8 km verderop en de andere 14. Km We moeten dan wel de klim van 14 km doen! Inmiddels hebben we er al ruim 70 opzitten en vinden we het genoeg voor vandaag. De zon schijnt inmiddels behoorlijk en het is weer goed warm! maar we hebben weinig keus. Wat we ook tegen komen we vinden elke slaapplek prima! Het eerste guesthouse , die op 8 km is er helemaal niet. Dit wordt niet leuk meer, maar we moeten door. De klim is best zwaar en we ploeteren ons meter voor meter naar boven: Er wordt door Chinezen ook hier een grote stuwdam gebouwd. We moeten op een gegeven moment, volgens de navigatie-app uiteindelijk voor het hotel staan, maar we staan voor een bouwplaats. We rijden de bouwplaats op en zien dat het mooie hotel door de Chinezen is geconfiskeerd. Dat is echt heel heel heel erg balen want nu moeten we nog verder. We zijn aardig kapot al allebei en we hebben er 85 km op zitten en de volgende klim van 5 km 13% komt er bijna aan. Ook de navigatie geeft geen hotel in de buurt aan. Ar fiets onderweg bijna een haan aan. Het domme beest was al driekwart de weg overgestoken maar besloot toch opeens terug te rennen. Het beest fladdert vlak voor Ar zijn wiel wel en we zetten meteen het liedje in: Le coq est mort, Le coq est mort, Il ne dira plus co co di co co da. Inmiddels zitten we op ruim 90 km en er is geen hotel of pension in zicht. Ar zet het volgende lied in: dood dood vogeltje met je dooie fiets broek aan.... en het is vreselijk want als ik moet lachen ben ik al mijn spierkracht kwijt. Ik vraag of hij a.u.b niet meer wil zingen als we de berg op gaan... alleen bij dalen toegestaan. Wanneer we de 100 km zijn gepasseerd besluiten we maar door te rijden naar de overnachting die we eigenlijk aan het einde van etapppe 14 zouden doen. Dat zou een mooi hotel zijn. En als we eerder iets tegen komen dan stoppen we. We komen niets anders tegen en we gaan dus maar stug en langzaam door. Ik ben helemaal kapot en mijn benen willen eigenlijk niet meer. Een lift krijgen lukt ook niet. De laatste 5 km krijgen we nog een onverhard pad voor onze kiezen. Niet te doen! Een waar mountainbike pad. We stoppen telkens even om wat te drinken of te eten. Dan komen we bij het hotel, het resort. Eindelijk na 125 km en rotje kapot. Met knalrood bezweet hoofd en vies van de rode modder staan we bij de receptie. Ze zijn ons gelukkig ter wille en zien dat we al een overnachting geboekt hadden over een paar dagen en doen deze twee, we blijven hier dus langer!! er voor een spot prijsje. bij. Helaas is het zwembad kapot en het is leeg. Dat is oprecht heel erg jammer. Dan mogen we in een hele luxe bungalow ipv onze gewone kamer! Super de luxe met balkon en uitkijkend over de rivier!!! Wat een super beloning na deze monstertocht en zo heeft elk nadeel zijn voordeel, nu blijven we drie dagen hier!!! Wat een heerlijkheid