Heerlijk geslapen en vanmorgen inderdaad de olifanten aan de overkant van de rivier gespot, een leuk gezicht.
We hebben gisteravond boven in het restaurant van het hotel gegeten en we werden al opgewacht door iemand van het personeel. Gearmd met deze jongen ging ik de trappen op naar het restaurant. Ze zijn hier zo enorm beleefd, lief en gedienstig!, voor een week zou dat te veel van het goede zijn maar voor deze avond en voor vandaag is het erg leuk.

Het eten is meer dan heerlijk en prachtig verzorgd. Het tafeltje is rond blijkt wat aan de kleine kant voor het avond eten en helaas sneuvelt er een bierglas. Ar heeft vannacht rond twee uur....tot kwart voor vier....op de iPad de champions league kunnen kijken PSV-Inter Milaan ( gisternacht Arjan tegen Bayern) Ik heb gewoon lekker doorgeslapen...

Ook het ontbijt van vanmorgen was weer geweldig. Het tafeltje is geruild voor een iets groter en rechthoekig tafeltje Wilden we een eitje? Gebakken,geklutst,gepocheerd, gekookt en hoeveel minuten? Koffie thee, yoghurt? Toast en hoeveel? Misschien nog was fruit? En zo bleven ze maar aanbieden en vragen. Zo beleefd, het is gewoon aandoenlijk. We moeten wel uitkijken dat we er niet de slappe lach van krijgen. Onder de middag is onze zwemkleding nog niet helemaal droog en na de lunch zegt Ar; Jo, snel opstaan voor ze komen, en schuif je stoel goed aan anders denken ze dat we in onze broek geplast hebben. En gaan....We zijn hier bijna de enige gasten en pas in december gaat het resort volledig open en je merkt dat het personeel alles nog tot in de perfectie aan het leren is en dat alles nog super netjes gaat. Ze zijn wel heel erg gezellig en geïnteresseerd in hoe wij leven in Nederland. Ze vertellen ook veel van hun eigen leven hier in Laos. Veel van de jongens zijn 6-10 jaar monnik geweest en hebben in een tempel geleefd. De jongens kiezen daar zelf voor en hebben daar de mogelijkheid om veel te leren. Daarna kunnen ze naar de universiteit De ene verteld dat hij het moeilijk vond om de keuze te maken die vooral door zijn ouders erg werd gepromoot. Huilend verliet hij het ouderlijk huis om op 12 jarige leeftijd als monnik te gaan leven. Maar ook huilend verliet hij 8 jaar later de Tempel omdat hij toen kon gaan studeren. Ze vinden het allemaal een bijzonder goede basis voor hun leven en zijn enorm dankbaar dat ze monnik hebben mogen zijn . We gaan morgenochtend weer vroeg verder met de fietsroute. Eerst nog even genieten hier van het uitzicht de mensen en de gastvrijheid. Echt genieten!!