Vandaag staat ons een lange boottocht te wachten van ongeveer 6 uur.
We ontbijten eerst bij het guesthouse en de Franse invloed op Laos is al merkbaar ; we krijgen namelijk een, weliswaar slappe, baguette met wat boter en jam. We gaan daarna even het dorpje in om nog wat boodschappen te doen en om het beltegoed van de telefoon op te waarderen. Het eerste telefoongesprek, met mijn moeder, met het nieuwe nummer en de simkaart van Laos werd al na vijf minuten abrupt verbroken door tekort beltegoed. Er was geen rekening gehouden met bellen naar Nederland.

Er is hier een koffiezaakje waar je zowaar appeltaart kunt krijgen. Het is opgezet om de gehandicapten kinderen van hier te ondersteunen. We kopen daar meteen wat drinken en eten voor de bootreis.
Om 11.30 vertrekt de boot en het is een kleurrijk gebeuren wat er allemaal aan boord gaat. Bewoners, locale bevolking met zakken vol inkopen en backpackers We komen er ook het Amerikaanse stel weer tegen die we al eerder ontmoet hebben onderweg. Het is gezellig om hun verhalen weer te horen. Zij gaan vanuit Laos weer naar Thailand om vervolgens voor een jaar te gaan werken in Australië. Hij zet als vlogger filmpjes van deze reis op internet en geeft ons de link waarop we hem kunnen volgen. Het is interessant om te zien hoe de locals hier reizen op de boot. Ze hebben zakken en tassen vol met spullen en geslachte kippen mee die ze op de markten hebben ingeslagen en ze worden door de boot weer ergens langs de route afgezet. De dorpjes bestaan uit een paar houten hutjes met golfplaten daken. De vrouwen op de boot houden hun kleine kinderen in een draagdoek bij zich en twee kinderen, een jongen en een meisje van ong 3 en 4 jaar oud krijgen een flesje drinken en gaan vervolgens in het gangpad van de boot liggen en vallen door het geronk en geschommel van de boot in slaap. De moeder dekt ze toe met een groezelig dekentje en ze slapen voor wel 4 uur lang. Verderop dit “oma” 6 uur lang te borduren. Iedereen moest de schoenen uit op de boot. Je stapt namelijk uit een modderige bende de boot in. Alles is even vies en stoffig op de boot en al die vieze voeten maken het er niet beter op. Ik houd mijn sokken aan.

We varen langs mooie bergen en we zien regelmatig buffels badderen langs de kant van de rivier. Ook varen we langs bergstammen en het is indrukwekkend te zien waar en hoe die leven. Af en toe stopt de boot en stapt er iemand uit met al zijn inkopen, die al wordt opgewacht door familie. Of uitstappen....eruit springen is beter omschreven.

Het is gezellig dat de Amerikanen aan boord zijn zodat we nog wat te praten hebben en er is ook nog een Nederlandse jongen aan boord die een rondreis maakt in zijn eentje. Zo verstrijken de 6 uur en komen we rond 17.00 aan in Pak Beng. Dit is de plaats waar de Nederlandse, met wie wij onderweg koffie mee hebben gedronken en die hun fietsdozen voor ons achter hebben gelaten, hebben aangeraden om bij LE Grand te overnachten. Dus dat zijn wij dan ook van plan en als het erg mooi is blijven we daar morgen ook nog een dagje. We gaan van de boot en gooien onze tassen op het zand en wachten tot onze fietsen, die op het dak van de boot vastgebonden zaten, er af kunnen. Ar helpt samen met en andere man de een na de ander van de boot af want dat valt niet mee. Er is geen loopplank of zo je moet maar een sprongetje met al je tassen en spullen, in het zand maken. We laden de spullen weer op de fiets en nemen afscheid van de reisgenoten.

We moeten meteen flink klimmen en het hotel is niet op welke route beschrijving dan ook te vinden. We gokken eerst een verkeerde weg en we hebben het allebei even helemaal gehad: blaffende honden, stoffige weg , klimmen die niet op de fiets te doen zijn en dan omdraaien en dezelfde rottige weg terug rijden en zo ploeteren we naar het aangeraden hotel. En dat blijkt meer dan het geploeter waard te zijn! Het is een prachtig resort wat nog niet helemaal geopend is. Het is voor de begrippen hier wel aan de dure kant maar we vragen de man achter de receptie of hij niet een leuke prijs kan maken zodat wij twee dagen kunnen blijven. Hij ziet onze bezweette gezichten en belt de eigenaar en die komt naar ons toe. We vertelden dan dit hotel door de andere fietsende Nederlanders van harte was aanbevolen en dat we hier graag twee dagen willen blijven! Hij maakt een prima prijs voor ons en we krijgen een prachtige luxe suite! De mooiste van het hele complex!! Zo ontzettend luxe en mooi. Boven op de “hoek ”van de berg met uitkijk op de Mekong en op de zandplaats waar elke morgen om 6.30 twee olifanten komen badderen. Uitslapen is er dus niet bij want dit willen wij natuurlijk graag zien. We wanen ons zo ongeveer in de hemel op aarde na de bootreis en de vorige overnachting.