We vertrekken weer vroeg na een karig ontbijt. De sfeer in dit hotel was niet helemaal gezellig. Heel anders dan dat we tot nu gewend zijn.
De route, is op een flinke klim van 12 % na, weer goed te doen. De route is mooi en kleurig. De huizen zijn hier iets beter en mooier dan richting Chiang Mai. Ze staan vaak op palen en dat schijnt tegen de aardbevingen te zijn. Het is weer wat bewolkt en dat is fijn!!
Onderweg stoppen we bij een winkelkraam en drinker er iets en slaan wat drinken en eten in voor onderweg. We proberen dagelijks een yakult te drinken; lijkt ons goed. Je ziet overigens ontzettend veel “ gezonde” drankjes: met collageen, met een bepaalde vitamine of met een bijzondere aminozuur..voor wat dat waard is uiteraard. Wat opvalt is dat de mensen hier best wel stevig zijn en dat de jeugd zicht alleen maar met scooters voortbeweegt. Ze hebben allemaal een telefoon en een scooter en die zijn, net als 90% van alle auto’s hier, allemaal op afbetaling. De gids van de tour bij Chiang Rai vertelde dat dat een heel groot probleem aan het worden is!.
We komen meer richting de grens met Laos en komende de buurt van de beroemde Gouden Driehoek waar vroeger een levendige handel in opium was; de driehoek met de landen Birma, Laos en Thailand. Dat is aangepakt en de opiumhandel is verdwenen. Er is nu nog wel een groot museum aan gewijd
We passeren een paar maal een ‘checkpoint’ ; een controle post die controleert of er drugs cocaïne of heroïne gesmokkeld wordt. Wij mogen gewoon doorrijden maar we stappen even af en vragen of er misschien een toilet is. Ik loop daar naar toe en zie een tafeltje met een pot Moccona van Douwe Egberts ! Ik leg uit aan de bewaker dat dit in Nederland bekend is en veel wordt gedronken. Zeker bij mijn oma vroeger! We worden vooral uitgenodigd om een kop koffie te drinken daar. Dus daar zitten we even later aan de Douwe Egberts! Er komt een scooter aangereden en op het moment dat de scooterrijders de controlepost zien draaien ze om. Meteen worden ze terug gefloten, ze moeten komen en alles wordt gecontroleerd. Alle zakken tasjes enz en ze worden aardig ondervraagt. Wij gaan weer verder; we bedanken ze hartelijk voor de koffie en we worden uitgezwaaid. We rijden meer naar de Gouden Driehoek en de rivier de Mekong Het wordt hier iets toeristischer We komen onderweg een modern koffietentje tegen. We drinken er een cappuccino en dan rijden er twee fietsers langs met volbepakte fietsen. Dit is pas het tweede paar die we tegen komen. Ze zwaaien en wij zwaaien terug. Ze keren om en komen naar ons toe; het blijken Nederlanders. Tot onze stomme verbazing zegt de mevrouw tegen ons; we hebben onze fietsdozen voor jullie achter gelaten in Luang Prabang!!!!! Ik had een mail gestuurd naar de manager van het hotel in Luang Prabang, waarvandaan we weer opgehaald worden om terug naar Nederland te vliegen, en gevraagd of, indien er fietsers met dozen aankwamen, hij deze dozen voor ons wil bewaren. En dat heeft hij dus keurig gedaan.!!!! Wat heerlijk en een grote zorg minder! Zij rijden ook met Awol, de organisatie waar wij ook mee reizen, alleen zij rijden de route andersom. Ze hoopten ons al ergens tegen te komen. Hij blijkt een grote fietszaak te hebben in Utrecht en een in Dronten! Wij vertelden dat Marit daar in een tandarts praktijk gaat werken en zij kende een tandarts vlak bij de fietsen zaak die er mee ging stoppen.... bizar toeval. Het was erg leuk om even met elkaar koffie te drinken en te praten; zij vertelde de ervaring die zij in Laos hadden opgedaan en wij vanaf Chiang Mai. Tips over en weer! Zij reden op fietsen met snaar ipv ketting en we mochten in Nederland best een weekend met fietsen met snaar komen proberen.
Dan gaan we weer ieder een andere kant op. We hebben ze succes met de komende kuitenbijters gewenst want ze krijgen er een paar flinke klimmen voor de kiezen! We kiezen ervoor om hier in de buurt te overnachten. Van het Nederlandse paar hebben we te horen gekregen dat de lange route van morgen, ruim 90, met de oversteek bij de grens goed te doen is op 1 dag . Het weer slaat even om en we krijgen een flinke bui. Op dat moment staan we voor een kleine fietsenzaak en Ar wil graag het tape om zijn stuur laten vernieuwen want dit zit niet goed. De vrouw van de fietsen zaak vervangt dat perfect. De regen is dan al veel minder en we moeten nog 12 km naar het hotel. We komen daar om 13.30 aan. Een prima hotel wat net als het vorige duurder blijkt te zijn dan booking.com aangeeft. Ik herhaal de truc van gister; ik boek ter plekke en heb de kamer weer voor bijna de helft van de prijs.
De zon schijnt inmiddels en we gaan lekker zwemmen in het kleine zwembad wat langs de oever van de Mekong ligt. Het uitzicht over de Mekong en de bergen daarachter is geweldig mooi. De rivier is een bruin/ rode stroom; de bergen zijn hier ook van een rood gravel achtig zand. Er varen gezellig wat boten langs.. de fietsen hebben we mogen opslaan in de kleine conferentiezaal van het hotel.