Dag 13 naar Muong Xai
Er zou tegenover en naast ons pension een restaurant zijn waar je goed kon eten. Toen we hier aankwamen heeft Arjan nog even een klein rondje gelopen maar niets kunnen vinden wat voor restaurant
kon doorgaan.
We zijn later in het donker op zoek gegaan en vonden eerst een viezige soort loods en verderop een bord met grill restaurant. Dus daar zijn we eerst naar toe gegaan maar dat bleek niet open
te zijn en daarbij zag het er niet uit als restaurant. Er niemand te vinden behalve een vent die achter een raam lag, met een vies hemdje aan en gore voeten, tv te kijken. Dus toch naar de
loods terug gegaan: een deplorabele toestand wat we daar aantroffen. Een smoezelige bende met ergens in de hoek een soort keuken waar onder gore doeken de “ gewassen” vaat stond. We hadden
geen andere keus dus vroegen we of we iets konden eten. Een meisje in een soort pyjama shirt wat ze waarschijnlijk al drie weken aanhad, kwam aangesloft en daar kwam even later ook vader aan
gesloft, in zijn blote bast met nog zeker twee tanden in zijn mond. Een niet aantrekkelijke aanblik op zijn zachts gezegd. Hij wees op de enorme bak gekookte rijst en op een ei.. we hebben onze
duim opgestoken als teken dat we dat een prima idee vonden. Toen werd moeder opgetrommeld , verbaasd dat er gasten waren pakte ze de wok en begon driftig te roeren. We kregen eerst een
bakje met boullion, en gezien het zout wat we nodig hebben hebben we dat opgedronken en het smaakte wonderlijk goed! Toen de “ nasi-achtige hap” deze was gelukkig goed heet
doorbakken dan kan ons weinig gebeuren, denken we dan maar. Het smaakte best wel redelijk. We hebben er ongeveer in euro 2,50 voor alles betaald en we zijn weer naar de kamer gegaan.
Het is hier allemaal een beetje unheimisch, een beetje eng. De kamer ruikt wat branderig en na wat zoeken denken we dat het van buiten komt en op de muur achter de tv zitten rode
spetters verf. Je zou zomaar kunnen fantaseren in deze omgeving dat het bloedspetters zijn. Alles is gelukkig maar voor 1 nacht......In onze kamer blijkt dat we goede internet verbinding hebben en
dat is wel fijn. We kijken via de iPad een programma en tuffen al vrij snel in slaap De volgende morgen eten we een ontbijt van de inkopen van gistermiddag; Een yoghurt drank en
wat bolletjes brood die een beetje naar duivenkater smaken en die gortdroog zijn Nog een banaantje erachteraan en dan stappen we weer op de fiets.
De route gaat meteen klimmen en dalen en de weg is beroerd. We fietsen ruim twee uur en zijn dan nog maar net 20 kilometer opgeschoten. Het gaat erg traag en het is erg vermoeiend. Na
25 kilometer en zeker a; drie uur gefietst te hebben gaan we even wat drinken en eten. We besluiten een lift te regelen die ons naar de hoogste top van de berg kan brengen en waarvandaan we
dan nog ong 20 kilometer naar de volgende plaats moeten fietsen. Toevallig rijden we net langs twee geparkeerde auto’s waarvan 1 met laadbak en daar staan twee mannen bij te praten. Met
handen en voeten vragen we een lift naar de top van de berg. Ze zijn niet erg happig om deze klus te doen. Dan biedt ik aan ervoor te betalen, dat veranderd de zaak enigszins. De oudere
man wil ons wel vervoeren maar de fietsen passen onmogelijk ik zijn auto. Ar wijst op de laadbak auto maar die auto is van de andere man. Die knikt wat onduidelijk en Ar laad meteen de
fietsen en de bagage in de bak. Maar dat was niet de bedoeling we moeten toch alles eruit halen en toch met de andere auto de rit omhoog maken. Ar gebaart dat het echt niet anders kan
en dat hij in de laadbak gaat en dat ik naast hem kom zitten en zegt nogmaals dat we wat betalen. De man heeft gewoon geen keus meer en gaat akkoord en zijn dochtertje van 5 jaar rijdt mee.
Ar hobbelt en bobbelt alle kanten op maar we zijn enorm gered met deze aktie!!
De komende dagen wordt echt even puzzelen want de route is gewoon enorm zwaar, de weg is bizar slecht en zeker met dit hete vochtige weer zullen we creatief moeten zijn. Onderweg pikken we
zijn vrouw op. We zitten gezellig met z’n vieren voorin en helaas spreken ze geen woord engels. Ik vraag hoe oud het meisje is en die blijkt 5 te zijn. Ik laat een foto van Floor
en Roos zien en vertel dat die 3 en 5 jaar oud zijn. Ze vinden het leuk om te zien en met Google translate probeer ik nog wat te communiceren maar dat gaat enorm moeizaam.
Ik heb inmiddels op de beschreven route geen idee waar we zitten en ik denk ongeveer nog 20 kilometer voor de volgende plaats te zijn. We hebben behoorlijk wat klimmen gehad dus ik wijs op de
berg op de kaart en vraag of we daar al zijn. Ja hoor, dat zou zo moeten zijn. We laden de boel uit en stappen op de fiets met het idee dat de overige kilometers redelijk dalende zullen
zijn. Helaas blijkt dat een vergissing. We blijken achteraf precies voor de grootste klim te zijn uitgestapt. Het is nog ruim 35 kilometer en we klimmen daar zeker meer dan de helft
van. Het is al met al weer een zware dag.
De route is prachtig van natuur en uitzicht. De kinderen zwaaien allemaal weer en rennen soms een stukje mee.
We zien onderweg vrouwen die katoen bollen uitpluizen en verderop zie we vrouwen achter grote spinnenwielen enorm fijn garen te spinnen. Er wordt veel handwerk en borduurwerk hier
gedaan en we zien af en toe handgemaakte traditionele kleding te koop. Langs de weg zien we en meisje in de leeftijd van Floor, een jaar of vijf dus met een kleurig jurkje aan in haar
eentje lopen met een rieten mand op haar rug vol met hout. Er zijn veel hele kleine kinderen langs de weg en dat lijkt ons best wel gevaarlijk want er rijden best veel scooters en auto’s
.
Af en toe fladderen er prachtige vlinders langs die behoorlijk groot zijn! Soms moeten we uitwijken voor kippen, ganzen of kalkoenen.
De weg is echt beroerd, er zitten grote gaten in het asfalt en dat is echt opletten geblazen. Arjan rijdt voorop en ik moet eerlijk toegeven dat die beter om de gaten heen slingert dan wat ik
doe. Hij heeft als voorste een beter overzicht en ik zie veel te veel dingen om mij heen. Ik kijk ook op de navigatie en heb de beschreven route voor mij. Ik lees dat het komende
stuk weg helemaal slecht is dus extra oppassen daar! Ik roep naar Ar dat hij goed op de gaten moet letten want sommige zijn echt diep! En vervolgens rijd ik zelf dwars door een gat.
Kleng !!! en je hoort de tassen bijna van de fiets ploffen, waarop Ar heel rustig zegt: hoor ik daar mijn liefje soms? Ik trek mijn meest onschuldige gezicht en vraag wat er aan
de hand is. Maar de rest van de route gaat goed. We kijken echt goed uit want voor je het weet heb je ellende met de banden of spaken van de fiets.
We hebben, denken we, een leuk hotel uit het fietsboekje gekozen en dat blijkt inderdaad een heel gezellig hotel te zijn. Het is in een redelijk grote plaats en dat is na de gehuchten waar we
zijn geweest best wel even prettig. We worden enthousiast naar binnen gehaald en we krijgen een prima kamer voor een prima prijs. De tassen worden naar boven gebracht en Arjan gaat eerst de
fletsen schoonspoelen want het is de hele weg enorm stoffig geweest. De grond is roodachtig zand en het is erg droog. Dus alles heeft een rood zanderig laagje. Twee tellen later is hij al
boven met de opmerking; ik heb een van de jongens opdracht gegeven de fiets schoon te maken......... grapje: Ar mocht gewoon niet zelf de fiets schoonspoelen! Het hoogseizoen begint in
november en we zijn vaak de enige gasten in een hotel en er is geel veel personeel aanwezig voor de weinige gasten. Even later staat de jongen hier met de fietspomp en het zadeltasje aan de deur!
Wat een lieve mensen heb je hier toch. De was? Geen probleem die wordt meteen ook even gedaan! Heerlijk! Het hotel heeft beneden een leuke tuin waar we vanavond kunnen eten.
Reacties
Reacties
Daar waren jullie wel weer aan toe; een fatsoenlijk hotel. Wat een ervaringen!
Ondertussen sta ik de padden uit de vijverpomp te porren.. gatver wat een smerige beesten ? geniet lekker daar.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}