7 uur vanmorgen hadden we het ontbijt. Onze kleding was keurig gewassen.
We zijn eerst langs de supermarkt gereden, de 7/23 (Seven eleven)om daar tandpasta te kopen en daar konden we ook makkelijk de telefoon opwaarderen want die is wonder boven wonder alweer door het tegoed heen, ik snap er niets van.
De tandpasta ging vlot en was geen probleem maar de telefoon opwaarderen....drama.
De medewerkers van 7/23 snapten er werkelijk geen bal van, terwijl ze wel de opwaardeerkaartjes verkopen.
Alles was in het Thais en voor ons dus niet te begrijpen. Uiteindelijk was er een vriendelijke engels sprekende student die wel wilde helpen. Ik moest van hem een app downloaden en dan zou het Apple tje eggje zijn... de App was van Treu mobile the wallet. Het duurde meer dan een half uur om te downloaden Ik moest een account aan maken, en dat duurde en duurde, inmiddels stonden we daar bijna een uur. Toen moest ik mijn paspoortnummer invoeren. Nou dat leek mij onnodig en ik heb de student heel erg bedankt en toen zijn we maar weer op de fiets gestapt. Na 2km kom ik erachter dat ik mijn bril niet op heb. We zijn even gestopt en ik heb in het stuurtasje gekeken, maar helaas geen bril. Er zat niks anders op dan om te draaien en terug naar 7/23. Daar ging onze ochtend met vroeg opstaan..Daar aangekomen is Ar naar binnen gegaan en werd meteen naar de hoek met nieuwe brillen gestuurd. Ik bleef buiten wachten en zag toen mijn bril op het achtertasje liggen. Hoe het heeft kunnen bestaan dat die er niet afgevallen was snappen we nu nog niet. Ik riep naar Ar dat ik hem had. Hij kwam buiten en zei: “Ik geloof dat ik nu eerst even tot 25 moet tellen” nou dat is gelukkig gelukt ;) 1e relatietest goed doorstaan !!
We begonnen aan de route. Het zat totaal niet in mijn hoofd om mijn kilometerteller stop te zetten toen we terug moesten keren naar de winkel, dus de route uit het boekje wordt al lastiger te volgen. Maar goed de navigatie op de telefoon werkt super goed, dus dat scheelt al een heel stuk. Je kunt echter niet zonder de aanwijzingen uit het boekje.
Na een kilometer of 15 beginnen we aan een klim. En hoppakee meteen 15 %. De eerste lukt net en de tweede berg moet ik afstappen. Bloedgeslagen heet en totaal buiten adem. Dit belooft wat te worden vandaag....
We ploeteren nog een kilometer of 5 door maar het is niet te doen. Dus we proberen een lift te krijgen; er rijden hier veel pick up auto’s. De eerste 10 zwaaien alleen en doen niets maar nummer 11 stopt!! Wat ben ik blij zeg! Ar haalt de tassen van de fiets en legt de fietsen met een tas ertussen in de laadbak en kruipt daar zelf ook in. Ik ga naast de bestuurder zitten die eerst een plastic stoel en een weegschaal moet optillen zodat ik erbij kan. Het is een enorme bende in de oude auto maar dat kan ons niks schelen. We rijden nog een paar hele fikse bergen op en vervolgens gebaart de man dat hij linksaf moet en wij rechtdoor....maar hij kijkt me aan, schud zijn hoofd, zet de auto in de versnelling en rijdt verder!! Wat superfijn zeg!! De bergen daarna zijn ondoenlijk om vandaag te doen. Hij stopt zelfs af en toe zodat we een foto kunnen nemen. Er is echt een heel mooi uitzicht, we rijden in een soort jungle met enorme bomen en struiken. Ook rijden we langs theestruiken, die ruiken heerlijk en langs velden met koffiestruiken. We horen krekels en allerlei andere jungle geluiden. En dat is gewoon hartstikke luid!!
Op de top van de berg bij een tempel stop de man. We bedanken hem een betalen hem wat. Hij wil dat absoluut niet aannemen, maar wij staan erop. We zijn zo enorm geholpen met zijn lift!!! We hebben meteen de verloren van vanmorgen ingelopen.
De rest van de tocht is heuvelachtig met af en toe nog best een klim erbij.
We komen in de buurt van Ban Cho Lae, onze overnachtingsplaats. Ik voel me niet meer helemaal top! Ik geloof dat de warmte mij even te veel wordt! Ik ben misselijk en draaierig en moet even afstappen. We gaan gauw opzoek naar een tentje waar we even iets kunnen drinken. Gelukkig is dat niet ver weg. Ar koelt me met water en legt een koel flesje water uit de koeling in mijn nek. Vele zullen het niet begrijpen maar ik denk op te knappen van warme cappuccino!! En dat lukt een beetje.
Ik drink nog wat water en we eten een ijsje.
Langzaam voel ik me weer wat opknappen.. Het is best een redelijke plaats en er is ook een winkeltje met mobiele telefoons. We besluiten daar te kijken of de telefoon opgewaardeerd kan worden. Het blijkt een idioot moeilijk gedoe te zijn. De winkelier is een kwartier aan het puzzelen tot ik op het idee kom om gewoon een nieuwe simkaart te nemen vn een andere provider. Ik heb op het vliegveld 850 Bath betaald en dit was na 3 dagen op. Voor de nieuwe kaart betaal ik maar 160 en de man beloofd dat ik hier meer dan genoeg aan heb. En anders mogen we terug komen...
We komen aan in het hotel om ong 14.00 uur. We hebben dan toch al te al bijna 45 kilometer gefietst. Het is een heel erg fraai resort met een schitterende tuin en een heerlijk zwembad!! Enorm luxe met kleine huisjes met rieten daken als slaapgelegenheid en met mooie badkamer. Niet te geloven voor 25,- met ontbijt voor ons beiden.
We duiken meteen het zwembad in.. het scheelt niet veel of je hoorde het sissen! We hebben hier ook gegeten en zitten een beetje te puzzelen over de rit van morgen. Dat is een beetje heuvelachtig en je komt uit bij een zeer krakkemikkig hotel waar de beschrijving in het boekje al aangeeft dat ze twijfelen of dit nu nog zal bestaan. Het is zo brak en niet schoon dat er in iedergeval wordt aangeraden om in je eigen lakenzak te slapen. Dat klinkt niet aantrekkelijk. De weg is ook gedeeltelijk onverhard. Het eerstvolgende hotel is dan ruim 20 kilometer verderop maar ook dat is een pittige berg. Gezien de ervaring van vandaag gaan we de route wat aanpassen en gaan we over de grote weg. Het risico is een beetje te groot. Ik voel me heel veel beter maar nog niet helemaal goed. Mochten we morgen in de problemen komen kunnen we op die weg makkelijk vervoer regelen.